Selim's Blog

Askerlik görevim 1974 de sona erince iş aramaya başladım. Robert Kolej Makina ve Virginia Polytechnic Industrial Engineering MS eğitimlerinden sonra doğal olarak fabrika ortamında çalışmak düşüncesi ile önce Arçelik (Gebze) ve daha sonra da Otosan'a başvurdum. Arçelik endüstri mühendisi arıyordu, dolayısiyle iş uygundu. Evet demeden önce bir de Otosan ile konuşmak istedim. Evimiz Bostancı da olduğundan ulaşım daha kolaydı. İş görüşmesinde Ali İhsan İlkbahar (o zaman mühendislik daire başkanı), Metin Erzi (mamul Geliştirme Müdürü) ve Ali Kanıpak (K.K Müdürü) vardı. Ali İhsan İlkbahar bana şu soruyu sordu : "Otosan a bilgisayar kurmak istiyoruz, yaparmısın?" Cevabım gecikmedi "Evet". O tarihte bilgisayar ile tek ilişkim Virginia Polytechnic de aldığım Fortran dersi olmuştu. Bir bilgisayarın yanına bile gitmemiştim. Buna rağmen düşünmeden işi kabul ettim. Arçelik yerine Otosan ı tercih etmemdeki diğer bir etken de iş görüşmesinde yan odada 2 okul arkadaşımı görmemdi. (Jan Nahum, Robert Kolej den ve Ekber Onuk, Sen Jozef den. 30 sene sonra hoş bir sürpriz olarak Ekber ile tekrar aynı çatı altında çalışmaya başladım, notların sonunda bundan da bahsedeceğim.)
Eve önünce kendi kendime "Otosan hem eve yakın, hem de orada arkadaşlarım var, ben orada çalışacağım dedim", böylece bir bilgi işlemci olarak Kasım 1974 de Otosan da (Hasanpaşa Kadıköy) işe başladım.
O günün Türkiye sinde bilgi işlem teknolojisinin durumunu özetlemek için Koç Grubunu örnek vereceğim. 1974 senesinde Koç Grubunun tüm şirketlerinde 2 bilgisayar vardı: Arçelik Gebze de Burroughs B5000 ve Aygaz da Burroughs B1726. IBM in PC i duyurması için daha 10 yıl geçmesi gerekiyordu. Koç Grubu nun bilgisayar şirketi Koç-Burroughs (bugünün Koç Sistem i) olduğundan doğal olarak bilgisayarları da Burroughs marka olurdu. Bu nedenle ben de sistem seçimi için Koç-Burroughs yetkilileri ile görüşmeye başladım. Sonunda kullanacağımız model belli oldu: B1726 CPU, 1 satır yazıcı (yanılmıyorsam 600 lpm), 80 kolon kart okuyucu, 1/2 inch makara teyp ve de 2 spindle lı 2 adet disk ünitesi. CPU da bellek 128 KB idi (zaten daha fazlasını desteklemiyordu). CPU birbirine bitişik 2 adet buzdolabı büyüklüğünde idi. Alttan hava emer, ısınmış havayı da üstten dışarı üflerdi. Diğer enteresan ürün de disklerdi. Burada yapabileceğim benzetme günümüz otomatik çamaşır makinasıdır. 2 çamaşır makinasını üst üste koyduğunuzda 1 disk ünitesini hacim olarak yakalayabilirdiniz. Her ünitenin 2 çekmecesi vardı, açıldığında da disk platter ortaya çıkardı. Bunlar dışarı alınabilen, değiştirilebilen taşınabilir disklerdi. Aynı eksene monte edilmiş 10 adet 78 devirlik taş plak güzel bir benzetme olabilir. Bir ünitenin kapasitesi 32 MB idi. Biz de 4 drive vardı, dolayısiyle toplam çevrim içi kapasite 128 MB idi. Bu sistemin bir avantajı örneğin yedekleme diskini işi bitince drive dan çıkartarak başka bir ortamda saklama imkanının olması idi.
Bölüm 3 de bilgisayar odasını nasıl hazırladığımızı ve Otosan ın yazılım sistemlerini oluşturabilmem içi Cobol denilen bir dili bilmem gerektiğini öğrendikten sonra neler yaptığımı anlatacağım.